De vraag is; ligt dit gemis in het verhaal opzich, in hetgeen ik wil vertellen? Of ligt het in de uitwerking, in een klein gedeelte dat ik niet genoeg heb uitgewerkt en uitgebuit? In de twee onderstaande storyboards heb ik hierop ingespeeld.
Paul vroeg me in één zin samen te vatten wat ik wil vertellen. Ik bleek dit alweer vergeten te zijn. Maar na even nagedacht te hebben, was het er dan toch:
Wij mensen raken steeds verder van de natuur en diens mysteries verwijderd. Tegenwoordig is alles te verklaren en ‘bestaan’ er geen sprookjes meer. Ik wil mensen even meenemen in een wereld waarin het niet uitmaakt of iets echt is of niet, maar het er gewoon is. Waar geen twijfel bestaat. Tegelijkertijd wil ik mensen ervan bewust maken dat wij er zelf verantwoordelijk voor zijn dat deze wereld buiten ons bereik blijft, hem zelf hebben uitgebannen.
De lock-line voor mijn film zou kunnen zijn:
In onze afwezigheid ontvouwt zich in een bosje aan de rand van de weg een wereld vol kleine eigenaardigheden.
